Kobiety w literaturze

sonic nurse

Pozwoliłam sobie sporządzić listę najciekawszych pisarek, oczywiście moim subiektywnym zdaniem, możecie polemizować, zresztą po to jest ten temat. Od razu mówię, że na liście znalazły się panie, które czytałam. Nie znaczy to, że nie znam Jane Austen, Emily Brontë czy Małgorzaty Musierowicz, ale jak widzicie, uznałam je za mniej interesujące. Powiedzmy, że te które dałam na listę są bardziej RIOT.

1. Sarah Kane
2. Virginia Woolf
3. Elfriede Jelinek
4. Anaïs Nin

PL
1. Olga Tokarczuk
2. Manuela Gretkowska
3. Dorota Masłowska
4. Izabela Filipiak

Czy ma ktoś coś do dodania? ^^

the bad seed*

Ja nie czytałam jeszcze nic pani Woolf :s Opisy książek z tyłu okładek jakoś mnie nie zachęcały X.x Może Wy mi coś najzajebistszego tej pani polecicie? Razz

vvitchy

Początkowo myślałam, że to wątek o motywie literackim kobiety w literaturze, a jednak nie. U mnie lista pisarek polskich byłaby identyczna, ale przecież polska literatura to nie tylko literatura ostatnich dwóch dziesięcioleci, nie tylko proza i nie tylko puste nazwiska. Nieco inaczej więc podejdę do tematu, żeby być może - jak w wątku o facetach w muzyce - wyszedł z tego jakiś system rekomendacji. Wink

Myślę, że dodać należy Halinę Poświatowską za cud-miód poezję, także Zofię Nałkowską za prozę psychologiczną czy Gabrielę Zapolską za humor i dystans w stosunku do opisywanej kultury mieszczańskiej swoich czasów. Waham się przy Elizie Orzeszkowej - choć jej pisarskie metody nie odpowiadają za bardzo moim gustom (proza pozytywistyczna, jak wiadomo), to umieszczę ją ze względu na jej pisarskie zaangażowanie w problemy współczesnego jej społeczeństwa oraz w emancypację kobiet. Na mojej liście nie ma Szymborskiej, tak ikonicznej postaci polskiej literatury, a to ze względu, że za często towarzyszy mi czytaniu jej wierszy poczucie, że są... naciągane, które to uczucie jest jednak głębiej niewytłumaczalne, ot. Szkoda, że nie można mówić o kobietach w literaturze dawniejszej, bo tam nie było na nie miejsca, choć najpewniej mogły władać piórem lepiej niż nie jeden ,,upoważniony do tego'' mężczyzna.

Ze światowych na tę chwilę mogę dopisać George Sand (,,Studiowanie literatury jest niczym innym jak studiowaniem ludzi'') oraz - wbrew Courtney z nagrania He Hit Me u Joolsa Hollanda, które to wszystkie doskonale znamy ( http://www.youtube.com/watch?v=ooPWf_c9DRI ) - Mary Shelley, bo jest dla mnie hardcorem powieści grozy, no i owszem jej prekursorką, także Donnę Woolfolk Cross za genialną powieść historyczną ,,Której imię wymazano'' (jedna z moich naj książek) o papieżycy Joannie, usuniętej z kart historii, ale jak widać - inspirującej. Do tego - już z płytszego worka - naturalnie J. K. Rowling, ot podpisująca się na początku swojej kariery tak a nie inaczej, bo przyjęto, że jej seria będzie miała większe powodzenie, gdy płeć autora nie będzie do końca jasna. Rowling wiadomo za co. Na tę chwilę tyle.
Uch, a teraz lecę spać.

sonic nurse

vvitchy

Nie zgodzę się z tym, że pisanie w momentach depresji jest niemożliwe. Cóż, nie wiem czy więcej zależy tu od punktu widzenia psychologów czy od konkretnych przypadków, a na przykład można podać Sylvię Plath, która w pewnym trudnym dla niej okresie jesienno-zimowym, kiedy była w separacji z mężem, brała leki przeciwdepresyjne i właściwie, jak się później okazało, zbliżała się do śmierci - stworzyła najlepsze swoje wiersze. (Inna sprawa, że aby zapoznać się z jej twórczością, polecam autobiograficzny ,,Szklany kosz'', napisany wcześniej). Nie wykluczam także innych chorób duszy podczas których można pisać, szczególnie zaburzeń osobowości. Wg mnie, co jest owszem skrajnie subiektywne, wtedy wychodzą najbardziej warte uwagi rzeczy. Babydoll, Ty się znasz na Poe'm, to jest jeden z takich ludzi, ale już facet. Chyba możesz potwierdzić, że on też niemal całe życie nie był w zbyt dobrej kondycji psychicznej.

Na koniec słowa Plath - ,,Umieranie jest sztuką, tak jak wszystko inne. Robię to wyjątkowo dobrze." ^ ^

sonic nurse

Wiesz, nie chodzi mi o depresję w sensie psychiczny dołek, tylko o pogorszenie się psychicznego stanu. Wiesz, u Virginii to była choroba a nie tylko dołki, jak u Plath.

W ogóle za Plath nie przepadam. Wydaje mi się histeryczką. Na jej miejscu bym kopnęła w dupę tego faceta, a nie samobójstwo i w dodatku razem z córką (jeśli się nie mylę zagazowała siebie i córkę, przecież to straszneeeee). To zupełnie niefajne i kompletnie nie riot.

white oleander

Wiele artystów najlepsze dzieła stworzyło pod wpływem zaburzeń ich psychiki. Tak po prostu jest, że psychologowie nie wiedzieli, jak to określić, więc zaliczyli do choroby psychicznej [np. depresja to choroba psychiczna]. I co z tego? Wielcy artyści zazwyczaj mają inny mózg, niż przeciętni zjadacze chleba. Wrażliwy i oryginalny, co nie musi znaczyć, że są histerykami , bądź mają słabą psychikę.

Z tego, co powyżej piszecie, to znam tylko Masłowską, ale nie przepadam...

the bad seed*

Offtop mode on.

white oleander

No właśnie ja czytam Anne Rice. Była alkoholiczką, straciła dziecko, męża, ogólnie nie miała życia usłanego różami. Była przez połowę życia ateistką i napisała "wywiad z Wampirem". To czytajcie, ale nowe jej książki nie są już tak dobre. Aż się czuję jaki wpływ mają na nią śmierć męża. Teraz namiętnie wierzy w Boga, w domu ma pełno krzyży z półnagim Jezusem. Tak. Kojarzy mi się trochę z Betty Page. Ale poza tym to bardzo ładnie pisała. Jeśli lubicie książki wnikające w psychikę, melancholijne, długie, filozoficzne, fantastyczne, mroczne, to przeczytajcie "Wampir Lestat".

kurcze, czuję się trochę cofnięta jeśli chodzi o literaturę pisaną przez kobiety ; o

jedyna taka, która zrobiła na mnie ogromne wrażenie i do której namiętnie powracam to Sylvia Plath ehh
polecam wam ją ; >

vvitchy

Właśnie zapomniałam o Anne Rice! Lubię, ale nie szaleję, choć szczególnie spodobał mi się zwrot do tematyki ,,wiedźmiej", w przeciwieństwie do wampirzej. Ta mi się z jednej strony źle kojarzy, a z drugiej - na pewno ma coś w sobie.

Jeszcze o psychice ludzkiej - jest tak skomplikowana, że mnie na przykład trudno jest generalizować czy dany twórca miał megadepresję czy tylko serię dołków... Inaczej mówiąc, akurat Plath i Woolf są dla mnie pokrewnymi artystkami, słabymi, ale mocno wrażliwymi kobietami.
A co do rodzynka Poe - fakt faktem, różne są teorie na to co kształtowało jego twórczość, zażywanie opium jest chyba najpopularniejszą. Ale pewnie bardziej oddziałały na niego (i też warunkowały branie narkotyków) smutne wydarzenia, które go spotkały...

the bad seed*

Co do Rice, to podobno "Wampir Vittorio" też jest niezły, natomiast "Wampir Armand" podobno chusteczkowy ;s Ja najpierw przeczytam te Czarownice, potem Wywiad, a potem to się zobaczy.

Tyle książek mam do kupienia, że głowa mała...

Nie wspomniałyśmy jeszcze o... Stephenie Meyer, ekhm, co o niej myślicie? Very Happy

sonic nurse

Nie wiem, nie czytałam. Chyba już za stara jestem na to. Wink

Ona pisze dla (małych) dziewczynek.

the bad seed*

Ja przeczytałam pierwsze z 20 czy 30 stron "Zmierzchu". To był koszmar, to było coś strasznego. Szkolny elementarz ma bardziej rozbudowane słownictwo i bardziej nieprzewidywalną fabułę. Odłożyłam tę książkę z niesmakiem i nie mam zamiaru do niej wracać.

Nie wiem, być może inne książki tej pani warte są przeczytania.

Wychodzi na to, że moją ulubioną kobietą z piórem jest J.K. Rowling. Uwielbiam ją, "Harry Potter" to coś przewspaniałego, jedne z moich najukochańszych książek ever. Ja nie wiem, ona jakoś potrafi stworzyć tam taki klimat i takie napięcie, że czytasz książkę do późna w nocy, totalnie nie mogąc się oderwać. Złożoność wymyślonego przez nią świata zadziwia.
Moja ulubiona część? III i VII.

miss destruction

Oooo zgadzam się Rowlingowa to mistrz. !