Kobiety w literaturze

vvitchy

Trzeba jej to przyznać, najogólniej mówiąc - za całą złożoność świata przedstawionego. Wiecie, ja mam kumpla, który nie tyka serii HP, bo jest w zły sposób do niej uprzedzony, nie przeczytał ani zdania, a twierdzi, że nie chce tego przeczytać i już. Próbuję go przekonać, że to wcale nie jest dziecinne, proste, łatwe, jakby wskazywała na to popularność serii, tylko po prostu genialne. Ale on nie słucha. _-_ Zresztą już mi się nie chce go przekonywać, jego strata.

the bad seed*

Tak, najlepsi są właśnie tacy, którzy oceniają wszystko bez najmniejszego nawet rozeznania w temacie. Choć przyznać muszę, że ja z początku też miałam wątpliwości, czy zacząć to czytać (ho ho, kiedy to było... chyba trochę przed tym, jak do kin weszła I część), ale to dlatego, że wtedy lubiłam literaturę realistyczną i właściwie tylko z taką miałam styczność, i jakieś czary mary niezbyt mnie zachęcały. Ale po przeczytaniu "Kamienia Filozoficznego" (zajęło mi to w sumie jedną noc, a pamiętam, że byłam wtedy chora i leżałam w łóżku), wiedziałam, że przeczytam wszystkie pozostałe.

Nie ma co, pani Rowling to talent jakich mało. Budowanie przez nią napięcia - mistrzostwo. Wszystko w tym jej magicznym świecie trzyma się kupy, wszystko się ze sobą wiąże i zazębia. Czary nie są chyba nawet tutaj główną sprawą - bardziej pochylenie się nad wartościami takimi jak przyjaźń, miłość, prawda, itepe. Te książki zawierają w sobie fantastykę, humor i mądrość zarazem.

Wracając do tematu - polećcie mi coś Sylvii Plath, z jej twórczością również nie miałam jeszcze przyjemności obcować.

A co do Ani z Zielonego Wzgórza - nigdy jakoś nie przepadałam. Po prostu.

vvitchy

Nie można pominąć faktu, że Plath pisała głównie o śmierci, jest to najpopularniejszy wątek przez nią podejmowany oraz - była głównie poetką (romantyczką), pomijając parę utworów prozą, z czego poleca się autobiograficzny ,,Szklany kosz'' - to jest ciekawa podróż wprost w jej wnętrze. Można jeszcze zakupić jej dzienniki z iluś tam lat, ale to dla bardzo chcących. Jest parę tomów poezji - najlepiej sięgnąć po debiutancki Kolos albo po Wiersze Zebrane - i te znajdziesz rozsiane w internecie, np. tutaj [link widoczny dla zalogowanych]
Twórczość dość trudna, jak to kobieca poezja, skomplikowana, emocjonalna, pełna róż, miłości, erotyzmu, odniesień do sztuki, cierni i cierpienia.

the bad seed*

Właśnie bardziej niż poezja interesowałaby mnie twórczość prozatorska. W EMPiKu widziałam "Szklany Kosz", więc może się wybiorę niedługo na duuuże zakupy Smile

miss destruction

Ooo za moją imienniczkę też się planuję wziąść już ho,ho ! Póki co to moja styczność z panią Plath kończy sie na paru wierszach ;/.

Wracając jeszcze do Rowlingowej, to chciałam dodać. Że ja własnie na początku cholernie nie cierpiałam tej całej fazy na Potter'a i w ogóle mi się to nie podobało. No a później stwierdziłam że zobaczę co to jest w ogóle jednak, mimo wszystko. No i wpadłam że tak powiem. Zakochałam się w tym i tyle Very Happy

^^

vvitchy

A ja też już przekonałam kumpla, po tym jak mu opowiedziałam, że napisałam o nim na forum. Evil

miss destruction

haha, piona ! xD

vvitchy

Piona, dziesiona, piętnacha i czacha! ;d

the bad seed*

Właśnie czytam zbiór opowiadań Virginii Woolf - Dama w Lustrze, dostałam niedawno na urodziny Smile

Świetnie mi się czyta, choć opowiadanka - obrazy raczej - są krótkie i generalnie zbyt wiele się w nich nie dzieje. Ale liczy sie język i podtekst. Także na plus.

Ej, a nie macie może Szklanego Klosza Plath w wersji elektronicznej? Potrzebne mi na gwałt...

vvitchy

Ja w necie spotkałam się tylko z wersjami oryginalnymi, po angielsku

the bad seed*

Fragment opowiadania Nowa Suknia Woolf:

Dołączył: 04 Mar 2011 Posty: 5 Przeczytał: 0 tematów

"szklany klosz" to jedna z najbardziej toksycznych ksiazek, jakie kiedykolwiek czytalam, bardzo negatywnie ta lektura odbila sie na mojej psychice [nie bede wchodzic w szczegoly]. jej poezja jest mocno depresyjna, dzienniki chore. too bad, jesli naprawde lubi sie taka literature [ja akurat lubie]

co moge wam polecic? na pewno dzienniki mlodej marii dabrowskiej, powinny byc w bibliotekach. poswiatowska, pawlikowska - z poezji. z nowszych - wiersze marty podgornik

nie czytalam dokladnie calego watku, nie wiem wiec, czy ktos wspominal tu o francoise sagan? jej "witaj smutku" byl swego czasu ksiazka kultowa. napisala jeszcze m.in. "pewien usmiech". w skrocie: proza egzystencjalna, psychologiczna, arcyciekawa

a propo muzyki grunge, lat 90. i motywu dziewczyny/kobiety w literaturze moge spokojnie polecic ksiazke "dziewczyna" autorstwa blake'a nelsona. na podstawie tej ksiazki powstal film, ale jest cukierkowy i okropny, w ogole nie oddaje klimatu tej powiesci. polskie wydanie ukazalo sie nakladem wydawnictwa zysk i s-ka w serii "kameleon"

white oleander

o, nowy

Dołączył: 04 Mar 2011 Posty: 5 Przeczytał: 0 tematów

nawet nie zauwazylam, ze to takie stare :]

the bad seed*

Ostatnio czytam prawie same kobiety lub rzeczy o kobietach. Aktualnie 'literacką rekonstrukcję miłości Sylvii Plath i Teda Hughesa" pod tytułem Sylvia autorstwa Emmy Tennant. Poza tym wiersze Poświatowskiej (odkryłam tę kobietę na nowo), Pawlikowskiej-Jasnorzewskiej i Zawistowskiej. One są moimi absolutnymi faworytkami jeżeli chodzi o poezję polską.

I stwierdziłam ostatnio, że mam cholerne braki. W sensie nie znam wielu pozycji, które zaliczane są do tak zwanego kanonu. Cóż, większość czasu (czyli gimnazjum i liceum) spędziłam na czytaniu wszystkiego oprócz lektur (oczywiście lektury też czytałam, ale tylko te, które wydawały mi się wystarczająco zachęcające... czyli niewiele ich było). Druga sprawa - coraz mniej chce mi się czytać o sprawach przyziemnych, takich, które mam na wyciągnięcie ręki i sama mogłabym opisać. Obecnie fascynują mnie czasy długich sukien i romantycznych kochanków, dlatego polazłam do biblioteki i wypożyczyłam Rozważną i Romantyczną oraz Dumę i Uprzedzenie (seriale i filmy to nie to samo, zresztą oglądałam dawno i niewiele pamiętam) autorki wiadomo jakiej. Wichrowe Wzgórza też mam w planach. Kilka lat temu wyśmiałabym każdego, kto powiedziałby mi, że zacznie mnie kręcić taka literatura.

Orlanda Woolf nadal nie przeczytałam, nie wpadł mi w ręce jakoś. Dwa tomy Godziny Czarownic Rice stoją na półce już chyba z pół roku. Brak czasu. Może teraz trochę ponadrabiam.