Wasza ulubiona płyta Hole

sonic nurse

A wie ktoś, która płytę sama Courtney uwaza za najlepsza Question

dokładnie.I to jest w niej piękne.

the bad seed*

LTT z pewnoscia.
POTI uważa za gównianą płytę dla zbuntowanych dzieci nie mających pojecia o życiu, a CS za 'fajny' materiał.

the bad seed*

nic już nie znaczaca miss.

miss destruction

Więc jestem zbuntowanym dzieckiem ... ? Bo wole POTI. Aha, dobrze wiedzieć Razz

Dołączył: 14 Mar 2010 Posty: 56 Przeczytał: 0 tematów Skąd: łorsoł

Ej co macie do CS? Moim zdaniem jest zajebista (jak wszystkie) choć rzeczywiście w odmiennym stylu. Courtney ma tam delikatniejszy głos i ogólnie muzyka jest lżejsza, ale mi to wcale nie przeszkadza.
W tej kwestii jestem zupełną ciotą, totalnie nie umiem ocenić, którą płytę lubię najbardziej, bo wszystkie podbiły moje serce, zarówno solowe jak i HOLE <3

miss destruction

Nic głębszego do CS nie mam. A jakże ! Lubię tą płytę, źle by było, gdyby jej nie było, ale troszkę bardziej wolę POTi Wink

vvitchy

CS jest spoko. To już inna Courtney, ale nie można jej obwiniać za to, że jest tam inna, jest człowiekiem, a ludzie się zmieniają. Trywialnie brzmi, ale taka prawda. Gdyby chciała, pewnie i cztery lata po LTT nosiłaby podarte sukienki, tę samą fryzurę i make-up, ale nie - zmieniła się, może i dojrzała, a może jednak trochę bardziej poszła na dno... Cóż, jest specyficzna i tak.
Ale przecież CS to nie tylko Courtney, choć dla nas to i tak będzie zawsze tylko Courtney. Nie wiem czy to dobrze, no ale
Love

Dołączył: 14 Mar 2010 Posty: 56 Przeczytał: 0 tematów Skąd: łorsoł

no ale love love Wink

softer softest

Głos na LTT.
Kocham tą płytę i nie umiem bez niej żyć Roll

vvitchy

Gdybym miała porównać te wszystkie płyty do Courtney jako osoby, którą sobie wyobrażam, może i karykaturalnie, to byłoby to tak:

POTI - młoda, zbuntowana kolesiówka, które pije i pali fajki, ma cięty język i swoje poglądy ostateczne. I lubi je wygłaszać w szeroko pojętym towarzystwie. Śmiała, ale niedojrzała. Pięknie młoda i niewinna.

LTT - kobieta na progu dojrzałości, z wyrafinowanym gustem, wieloma zainteresowaniami, wieloma inspiracjami, żyjąca szczęśliwie, ale burzliwie. Ktoś kogo można kochać i nienawidzieć jednocześnie. I kto kocha i nienawidzi jednocześnie.

CS - co może zdziwić, jest to wg mnie dojrzała już Courtney, bawiąca się stylami i konwencjami. Bardziej świadoma siebie, ludzi i życia. Ma większy dystans. Więcej wie. Robi to na co ma ochotę. Dba o siebie.

AS (tak tak, Courtney solo) - samotna, zła, rozczarowana i rozgoryczona kobieta. Dużo w życiu jej nie wyszło. Przynajmniej takiego jest zdania. Zrozpaczona, idąca na dno, potrzebująca pomocy. Tylko dlaczego?

ND - a to... to jest chyba Courtney zmartwychwstała? Nowe życie, a w nim - z poprzedniego życia to, co było w nim najlepsze. Bardzo lubię ten jej akt, ten jej życiowy etap. Podziwiam, szanuję, widzę wyjście na prostą. (Tylko, żeby nie było to ostatnie jej dokonanie...)

Przede wszystkim chcę podkreślić w tym wątku (a przejrzałam całego) to, że CS uważam za dobrą, staranną płytę. Piszecie, że to była całkiem inna Courtney, że zdradziła swoje dawne ideały... Moim zdaniem - tylko trochę. W środku pozostała tą sąmą osobą, mimo że nagrała bardziej komercyjny, przystępny album. Widocznie potrzebowała pewnego spokoju, taki jest dla mnie ten album - wyważony, przemyślany, optymistyczny, zabawny.

Chciałabym poznać Courtney z czasów LTT i ND, to na pierwszym miejscu, także i CS. Do reszty już mnie tak nie ciągnie...

the bad seed*

Z perspektywy czasu CS uważam właśnie za taką lekką, pozytywną płytę (co w sumie nie jest minusem, bo jednak skoro była na takim etapie życia, że miała się z czego cieszyć, to ok). Co nie zmienia faktu, że uważam ją za mniej udaną, porównując z POTI i LTT.

Doszłam do wniosku, że ubóstwiam cały drorobek Hole, poczynając od POTI, kończąc na ND. Wszystkie płyty Courtney są magiczne <3. Nawet America's Sweetheart, chociaż to bardziej czarna magia XD. Pamiętam, że swojego czasu, jak jeszcze nie znałam całej dyskografii Love, bardzo lubiłam tę płytę. Jak już poznałam praktycznie wszystkie utwory, to mogę stwierdzić, że rzeczywiście AS nie należy do udanych krążków, taki to bardziej teen rock. Chociażby ze względu na duże kontrowersje ze strony AS, także można ją uznać za jakiś sposób magic XD