Charles Bukowski

lady lie

Za Wikipedią:

Henry Charles Bukowski (ur. 16 sierpnia 1920 w Andernach, zm. 9 marca 1994 w San Pedro, Kalifornia) - amerykański poeta, powieściopisarz, nowelista, scenarzysta filmowy i rysownik niemieckiego pochodzenia. Bukowski przez wielu zaliczany do pokolenia Beat Generation, sam nigdy nie dał się jednoznacznie sklasyfikować. Sławę zyskał dzięki cyklowi powieściowemu, w którym stworzył postać alkoholika i "ćmy barowej" − Henry'ego Chinaskiego.

Twórczość Bukowskiego inspirowana była jego własnymi doświadczeniami, związanymi z seksem, alkoholem, biedą, niedolą pisarza i słabościami każdego człowieka. Pomimo wulgarnego języka i prostego stylu, jego twórczość ujmuje wrażliwością i głębokim zrozumieniem ludzkiej natury. Sam Bukowski był znany z awanturniczego, pełnego skandali życia, toteż typowy bohater jego − częstokroć mocno autobiograficznej − prozy to człowiek z marginesu społecznego, outsider przepełniony sceptycyzmem wobec ludzi, a jednocześnie wiecznie poszukujący bliskości z nimi.

***

Jego twórczość wywarła wpływ na wielu ludzi, choćby Toma Waitsa, który wykorzystał słowa wiersza Bukowskiego w jednej ze swoich piosenek.

Polecam, jeśli ktoś jeszcze nie czytał.

sonic nurse

Bukowski jest Bogiem. Love

Pierwsza książka Bukowskiego, którą czytałam to "Kobiety", potem dokupiłam resztę. Taki był początek mojego świra na jego punkcie. Aktualnie mam na półce wszystkie jego książki i cokolwiek co udało mi się znaleźć na jego temat. Interesuje mnie wszystko co z nim związane. Kocham go!

the bad seed*

Uwielbiam go za to, że się, za przeproszeniem, nie pierdoli. Potrzebni są i tacy, którzy potrafią użyć języka tak, by wycisnąć z niego tę całą brzydotę i zachwycić jednocześnie. Może momentami przesadza, ale ja widzę w tym szczerość.

Jego słowa, nie tylko w dziełach, ale też w wywiadach, są momentami tak trafne, że aż płakać się chce.

Nigdy nie byłem samotny. Siedziałem w pokoju - myślałem o samobójstwie. Byłem w dołku. Czułem się fatalnie - gorzej niż kiedykolwiek - ale nigdy nie czułem, że inna osoba mogłaby wejść i wyleczyć to, co mnie gryzie. Albo że ileś tam osób mogłoby to zrobić. Innymi słowy, samotność nigdy nie była moim zmartwieniem, bo zawsze tak bardzo pragnąłem odosobnienia. Za to na przyjęciu albo na stadionie pełnym wiwatujących ludzi, tam mógłbym czuć się samotny. Zacytuję Ibsena: "Najsilniejsi są najbardziej samotni" (…). Znasz typowe reakcje tłumu: "Hej, jest piątkowy wieczór, co chcesz robić? Siedzieć tak tutaj?" No cóż, tak. Bo tam na zewnątrz nic nie ma. To głupota. Głupole spotykają się z głupolami. Niech się ogłupiają sami (…). Żal mi milionów, ale nigdy nie czułem się samotny. Lubię siebie. Jestem najlepszą rozrywką jaką mam. Napijmy się jeszcze wina!

white oleander

Lubię cytat